Hallo,
wat hartstikke leuk om de Wamandai (en Wambrau) op het internet tegen te komen, complimenten voor de site.
Hoewel ik nooit bemanningslid ben geweest heb ik wel (mee)gevaren op de Wambrau en de Wamandai.
De Wambrau was zelfs het eerste Marineschip waar ik voet aan dek zette, tijdens een natte zeedril voor squadron 321 bemanningen. Vanuit Scheveningen (geloof ik of was het IJmuiden?) vertrokken met de vliegtuigbemanning aan boord. Het moet 1980 geweest zijn. Ik was Matr. 2 LDGB en werkzaam bij het VCL op het MVKV.
De bemanning is overboord gezet in een doodkalm zeetje en toen begon het wachten. Eerst kwam een Neptune poolshoogte nemen en daarna kwam een Lynx helikopter ze ophalen. Prima nasi maaltijd aan boord genuttigd en weer terug naar waar we vandaan kwamen.
In 1982 - 1983 zat ik in de West op Parera. De Wamandai lag daar als bevoorradingsboot voor tussen de eilanden en sleepboot voor sleepdoelen (maar dat hoef ik u niet te vertellen).
Ik heb een paar keer mee gevaren i.h.k.v. een OS&O tocht naar Bonaire en ook naar Klein Curaçao. Ik heb nog een foto van mezelf achter het stuurwiel.
Later heb ik zelf een antieke sleepboot (20 ton, 9,10 x 3,00 x 1,20 mtr - 2 cil. blauwe Deutz uit 1936) gehad en die heb ik Wamandai genoemd, ofschoon ik niet wist wat de naam betekende. Totdat ik bij het MinDef (waar ik inmiddels als burger werkte) tegen het emblemen boek aanliep. Daarin las ik dat de Wamandai een Westelijke wind is (voordelig bij het zeilen) op Papoea Nieuw Guinea.
Dit zijn mijn herinneringen aan de Wamandai.
Met vriendelijke groet,
Paul Rijksen
Paul Rijksen als gastroerganger.
Achter loods 3.
Ik sla achteruit.
Klein Curaçao.
Op weg naar Bonaire.
Ergens tussen Bonaire en Curaçao.
Aan de nieuwe steiger van Bonaire.
Nieuwe steiger van Bonaire 1983.
Zodiac strijken. Het meisje is Karin Baeten, dochter van SgtLDGB Baeten (chef van Paul)